20 novembro 2010

Canción-conto da letra "t": O zapateiro Tito

 Tito é un zapateiro moi divertido porque mentres traballa fai música petando.
A súa zapatería parece unha orquestra. Sempre está chea de rapaces que o acompañan a cantar e tocar. Aquí todo vale para facer música. Calquera argallada convértese nun fabuloso instrumento...

[Podes ver a ilustración en cómic deste conto no Libro de Contos 1,
e a motivación do conto na Guía Didáctica]

12 novembro 2010

Im Memoriam: Joshua Mijares i Cibrián

Joshua, de pé e cun abrigo negro, nunha foto realizada no Monte Pedroso, no descanso dun curso de musicoterapia que impartiu en Santiago de Compostela.
Chéganos unha triste nova: finou en Valencia Joshua Mijares i Cibrián, profesora (especialista en Educación Especial no País Valenciá, titulada en Pedagoxía Terapéutica, especialista en Musicoterapia, Psicomotricista) que acometeu o delicado traballo de elaborar, de forma totalmente desinteresada, a fundamentación e deseño dos materiais de grafomotricidade de Chirlo Merlo. Sentimos profundamente a perda desta moi achegada compañeira, profesional comprometida e activista, que desenvolveu o seu labor en ámbitos moi diversos da educación, mesmo a atención educativa hospitalaria a nenos en unidades de oncoloxía.
Na súa lembranza, e cunha gratitude infinda, recollemos aquí un extracto do seu traballo Integración del niño y del adolescente oncológicos, texto publicado no Libro de ponencias de 10 Jornadas Internacionales de atención multidisciplinar al niño con cáncer (Valencia, 1993):
Os voy a contar mi historia. De cómo un día me ingresaron y dejé el colegio. De la soledad, el dolor, la rabia, la desorientación...; las transformaciones hasta de las caras de mis padres... De las caras nuevas que han ido apareciendo en mi vida, de artilugios desconocidos totalmente para mí, que hasta aquel momento sólo conocía los juguetes.
La monotonía... estoy parado, no puedo moverme, estoy atado a un gotero. Tengo miedo hasta de respirar, no sea que se salga... ¡Duele tanto al ponerlo! Anduvieron buscándome la vena. Yo no me había dado cuenta de que tenía venas hasta este momento. Además las hay buenas y malas, porque la enfermera ha dicho: ”¡tiene unas venas malísimas...!” Me paso el día durmiendo. A veces me hago el dormido para que no me toquen... Tengo miedo...
Me molestan los lloros de otros niños. Yo no lloro por fuera, pero lloro por dentro. Así nadie se entera y no vienen a ver que me pasa. No sé cuando saldré de aquí...
Creo que no volveré al colegio.